بررسی اجمالی دوره

زبان سی ( The C Programming Language)

یک زبان برنامه نویسی سطح میانی، ساخت یافته، دستوری و روندگرا می باشد.

در سال 1972 دنیس ریچی که در آژمایشگاه های بل موفق به ساخت این زبان شد.

برایان کریگان و ریچی در سال 1978 با انتشار کتاب The C Programming Language باعث رشد روزافزون این زبان برنامه نویسی شدند.

توابع کتابخانه ای : C  دارای توابعی است که از قبل نوشته شده‌اند، و توابع کتابخانه‌ای نامیده می‌شوند. در واقع فرایندهایی که پر کاربرد هستند و در اغلب برنامه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند به صورت توابع مستقل قبلاً نوشته شده‌اند؛ که به آنها هدر نیز می‌گویند.

زبان برنامه‌نویسی C از کتابخانه‌ها به عنوان روش اصلی توسعه آن استفاده می‌کند. در C، یک کتابخانه مجموعه ای از توابع موجود در یک پرونده «بایگانی» است. هر کتابخانه به‌طور معمول دارای یک فایل هدر است، که شامل نمونه‌های اولیه توابع موجود در کتابخانه است که ممکن است توسط یک برنامه مورد استفاده قرار گیرد، و اظهارات انواع داده‌های خاص و نمادهای کلان مورد استفاده با این توابع. برای اینکه یک برنامه از کتابخانه استفاده کند، باید پرونده سرصفحه کتابخانه را شامل شود، و کتابخانه باید با برنامه در ارتباط باشد، که در بسیاری موارد به پرچم‌های کامپایلر احتیاج دارد. رایج‌ترین کتابخانه C، کتابخانه استاندارد C است که توسط استانداردهای ISO و ANSI C مشخص شده‌است و همراه با اجرای هر C (اجرای‌هایی که محیط‌های محدود مانند سیستم‌های جاسازی شده را هدف قرار می‌دهند، تنها می‌تواند زیر مجموعه ای از کتابخانه استاندارد را ارائه دهد). این کتابخانه از ورودی و خروجی جریان، تخصیص حافظه، ریاضیات، رشته‌های کاراکتر و مقادیر زمانی پشتیبانی می‌کند. چندین هدر استاندارد جداگانه (به عنوان مثال stdio.h) رابط‌های این و سایر امکانات کتابخانه استاندارد را مشخص می‌کند.

مجموعه رایج دیگری از توابع کتابخانه C مواردی است که توسط برنامه‌هایی که مخصوص سیستم‌های یونیکس و شبه یونیکس هستند، به ویژه توابعی که رابط کاربری هسته را هدف قرار می‌دهند مورد استفاده قرار می‌گیرد. این عملکردها در استانداردهای مختلفی از جمله POSIX و مشخصات UNIX تک به تفصیل شرح داده شده‌است. از آنجا که بسیاری از برنامه‌ها به زبان C نوشته شده‌اند، انواع مختلفی از کتابخانه‌های دیگر در دسترس هستند. کتابخانه‌ها غالباً به زبان C نوشته می‌شوند، زیرا کامپایلرهای C کد شیئی کارآمد را تولید می‌کنند. برنامه نویسان سپس رابط‌هایی را برای کتابخانه ایجاد می‌کنند تا روال‌ها از زبان‌های سطح بالاتر مانند جاوا، پرل و پایتون استفاده شوند.